KAPANMAYAN YÂRÂ OLAN YÂR
Sabır diyorum sabır,
Kara bir dikeni yumaktır..
Diken İçini paçalayıp geçerkende
Hiç sesini çıkartmmaktır,
Ama çok acıtır..
Şimdi yazdıklarımsana,
Dokunuyor değil mi,
Çünkü sen yazdıklarımı okuyorsun.
Ben yaşattıklarını yazıyorum.
Eğer bir gün...!!
Bi yerlerde karşılaşırsak yeniden,
Ya yüzünü çevir,
Ya yolunu...!!
Gözlerim’ki nefreti
Görmeni İstemem...!!
Düşünüyorum da,
Dallarımı kıran rüzgârları,
Bile affetmişim.
Ama bir kendime uzanamamış elim.
Bütün heveslerim yitip gitmiş .
Oysa ne çok cümlem,
Vardı benim,
Herşeye inat yüreğimi,
Isıtan ne çok hayalim...vardı benim,
Yüreğim, diyorum yüreğim.
Yangınların ortasında..!!
Çırpınırken çaresizce,
Sel olmuş,
Boğuyor içimi.
Hasretinin acımasız yağmurları....
Kör insanlık.
Göremezken acıların yangınlarını,
Anlamsız kalıyor,
Bütün kelimeler...
Şimdi;
Nasıl anlatabilirim sana,
O Kızıl Yangınları,
Hangi şarkı anlatır çaresizliği,
Hangi gece örtebilir
Acımı hüznümü, kederimi,
Hangi mevsim söndürür
Yüreğimde’ki kor yangınları...
Bir bavul dolusu cümle var,
Artık defterimde..
Yara bantı tutmayacak kadar
derin tümcelerim.
Söylesene yara olan Yâr,
Sen yollarına yirmi dokuz harfle,
Acı döşeyen birine,
"Yara" değil de,
"Yar" diyebilir misin?
Ve şimdilerde İse,
En çok da kalbimle ters düşüyorum.
Dudaklarım binlerce kez unut diye,
fısıldarken.
Kalbim ise binlerce kez asla diyor.
Çünkü biliyorum ki,
"Kalbim"
Yıkar Geçer Beni,
Yara olan Yâre Gider...
Firar Etmiş Ömrümde ,
Kabuk Tutmayacak Yaramsın...
Kara bir dikeni yumaktır..
Diken İçini paçalayıp geçerkende
Hiç sesini çıkartmmaktır,
Ama çok acıtır..
Şimdi yazdıklarımsana,
Dokunuyor değil mi,
Çünkü sen yazdıklarımı okuyorsun.
Ben yaşattıklarını yazıyorum.
Eğer bir gün...!!
Bi yerlerde karşılaşırsak yeniden,
Ya yüzünü çevir,
Ya yolunu...!!
Gözlerim’ki nefreti
Görmeni İstemem...!!
Düşünüyorum da,
Dallarımı kıran rüzgârları,
Bile affetmişim.
Ama bir kendime uzanamamış elim.
Bütün heveslerim yitip gitmiş .
Oysa ne çok cümlem,
Vardı benim,
Herşeye inat yüreğimi,
Isıtan ne çok hayalim...vardı benim,
Yüreğim, diyorum yüreğim.
Yangınların ortasında..!!
Çırpınırken çaresizce,
Sel olmuş,
Boğuyor içimi.
Hasretinin acımasız yağmurları....
Kör insanlık.
Göremezken acıların yangınlarını,
Anlamsız kalıyor,
Bütün kelimeler...
Şimdi;
Nasıl anlatabilirim sana,
O Kızıl Yangınları,
Hangi şarkı anlatır çaresizliği,
Hangi gece örtebilir
Acımı hüznümü, kederimi,
Hangi mevsim söndürür
Yüreğimde’ki kor yangınları...
Bir bavul dolusu cümle var,
Artık defterimde..
Yara bantı tutmayacak kadar
derin tümcelerim.
Söylesene yara olan Yâr,
Sen yollarına yirmi dokuz harfle,
Acı döşeyen birine,
"Yara" değil de,
"Yar" diyebilir misin?
Ve şimdilerde İse,
En çok da kalbimle ters düşüyorum.
Dudaklarım binlerce kez unut diye,
fısıldarken.
Kalbim ise binlerce kez asla diyor.
Çünkü biliyorum ki,
"Kalbim"
Yıkar Geçer Beni,
Yara olan Yâre Gider...
Firar Etmiş Ömrümde ,
Kabuk Tutmayacak Yaramsın...